Telekinesium Amsterdam - kunstproject

Voorstel voor een kunstproject in Amsterdam

Telekinesium (voorlopige technische benaminig) betreft een, in wezen, zeer eenvoudige sculptuur, bestaande uit twee simpele elementen:

• een zuil:
  dit is de basis, gemaakt van graniet met een klassieke romeinse of griekse vormgeving;
  richtlijn voor de maten is een hoogte van drie meter en een doorsnede van zestig centimeter;
  De bovenkant van de zuil heeft een concave holte, hierin ligt het tweede element.
• een bol:
  met een diameter van ongeveer één meter. Deze ligt los in die holte van dezelfde maat.
  Er wordt in eerste instantie aan roestvast staal gedacht, maar glas of zelfs kunststof zijn als alternatieve materialen nog niet uitgesloten.

Op zichzelf, visueel, is het sculptuur een statische weergave, een snapshot, van de ontwikkeling van de mensheid tot nu, uitgedrukt in twee fundamentele en herkenbare componenten: van de klassieke beschavingen (de romeins/griekse zuil) groeit of rijst de mensheid op tot de moderne maatschappij (de stalen (wereld)bol).

Ideale locatie: Museumplein, aan de kop (of staart) van de ondiepe kunstmatige vijver die direkt achter het Rijksmuseum ligt, om een drietal redenen:

1. Telekinesium is een kunstwerk, dat in essentie gebaseerd is op de interactie met het publiek, zowel met de individuele toeschouwer als (met name) alle toeschouwers als collectief. Hoe meer personen zich om Telekinesium kunnen verzamelen hoe beter. Een grote open ruimte zonder verkeer is derhalve een vereiste.
2. Water heeft een belangrijke artistieke en symbolische waarde in deze en kan bovendien een geleidende, kanaliserende functie blijken te hebben voor het soort energie die beoogd wordt.
3. Plaatsing in de vijver geeft een zekere minimum afstand van publiek. Dit is wenselijk om aanraken, 'manipulatie' of andere interferenties van de zuil te verhinderen, evenals het 'er te dicht op staan' waardoor de beleving van de toeschouwer verminderd zou kunnen worden. En natuurlijk creëert het water een benodigde veiligheidsmarge, mocht de bol om onvoorziene redenen van de zuil vallen.

Verdergaande filosofie
De statische weergave is slechts een startpunt voor de vraag naar de verdere ontwikkeling van de beschaving en zelfs de toekomstige evolutie van de mens. Telekinesium zelf suggereert een weg die ten zeerste de moeite waard lijkt om te begaan of in elk geval te onderzoeken. Deze weg is afwijkend van de norm, in die zin dat het niet een technologische of anderszins materiële vooruitgang betreft. Daar wordt wereldwijd al voldoende aandacht en energie aan besteed.

Telekinesium wil juist onderzoeken of de mens ook capaciteit heeft op het niet-materiële vlak en zich daarin kan ontwikkelen. Het daagt de mensen uit en roept het publiek op, om te proberen met de gebundelde kracht of energie van de geest (mind) de bol op te lichten van de zuil. Andere termen voor deze kracht/energie van de geest/mind, zoals die al bestaan in een verscheidenheid van filosofiën en wereldvisies, zijn allemaal toepasbaar.
Dit dynamische aspect van Telekinesium vraagt om de interactie van het publiek. Het verzoekt de mensen zich te concentreren en hun energie te richten op de bol. Hiermee wordt het kunstwerk een interactieve performance, die zowel individueel als collectief beleefd wordt.

In tegenstelling tot de meeste kunstwerken, waarin de toeschouwer de schoonheid of het bericht dat het kunstwerk uitstraalt op doorgaans passieve manier in zich opneemt, vraagt Telekinesium het tegenovergestelde: een actieve participatie, waarin de toeschouwer een zekere mate van inspanning/energie opbrengt om die op het kunstwerk richten.

(onder verdere ontwikkeling)